Η Κίναρος είναι μετά την Αστυπάλαια, το δεύτερο δυτικότερο νησί των Δωδεκανήσων.
Έχει έκταση 4.577 στρέμματα και μία μόνιμη κάτοικο, την κα Ειρήνη Κατσοτούρχη (κυρά Ρηνιώ), η οποία εδώ και 20 χρόνια «φυλάει Θερμοπύλες» στο Αιγαίο.
Από το έτος 2000, οπότε και αποσύρθηκε στο νησί, συνεχίζει την παράδοση της οικογένειας της που κατοίκησε εκεί από τις δύσκολες ημέρες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Μοναδική της συντροφιά η Σίβα, το αγαπημένο της σκυλάκι που στέκεται φρουρός δίπλα της, μερικές κοτούλες και λίγα πρόβατα και αγριοκάτσικα που τριγυρίζουν ανέμελα σε όλο το νησί.
Σχετικά με το πώς περνά την καθημερινότητα της στην Κίναρο έχει πει τα εξής:
«Κάθε πρωινό στο νησί είναι κουραστικό. Ξυπνώ από τις 6, ταΐζω τα ερίφια, μετά πηγαίνω στην εκκλησία που είναι σε απόσταση χιλιομέτρου από εδώ, ανάβω τα καντήλια, κάνω όσες δουλειές χρειάζεται, κατεβαίνω κάτω και ξαναρχίζω πάλι… Κάποτε υπήρχαν πολλοί κάτοικοι εδώ, αλλά στη συνέχεια έμεινε μόνον ο πατέρας μου, ονόματι Θηραίος. Πήγα στην Αυστραλία, κατόπιν γύρισα στην Κάλυμνο και όταν ο πατέρας μου ζήτησε να αναλάβω την Κίναρο επειδή ο ίδιος είχε μεγαλώσει, το έκανα γιατί αγαπώ το νησί.
Τα δυο μου παιδιά είναι στην Κάλυμνο και ο μεγάλος στην Αυστραλία. Ο μικρός μου γιός έρχεται μόλις βρίσκει κάποιο αλιευτικό. Ο χειμώνας είναι δύσκολος στο νησί. Με τα κρύα και τις κακοκαιρίες δεν περνά καΐκι. Οι νοτιάδες δεν αφήνουν να μπει σκάφος στο λιμάνι. Για τις τροφοδοσίες, υπάρχει ένα καϊκάκι που έρχεται κάθε 15 ημέρες από την Αιγιάλη».
Προτεινόμενο Άρθρο
Για τη θαρραλέα απόφαση της να μείνει μόνη της στην Κίναρο έχει γραφτεί και τραγούδι. Πρόκειται για το «Η κυρά του βράχου» που το ερμηνεύει ο Γιάννης Σολάρης, σε στίχους και μουσική του Γιώργου Μπάιλα.
Πριν μερικούς μήνες ο ΦΟΔΣΑ Ν. Αιγαίου, στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων του, ήρθε σε επαφή με την τράπεζα ALPHA BANK, η οποία εξέφρασε την επιθυμία της να προχωρήσει σε δωρεά του ποσού των 30.000 ευρώ για την επισκευή του σπιτιού της κυρά Ρηνιώς.
Πλέον όλα όσα έπρεπε να γίνουν, έγιναν, και το σπίτι της έχει γίνει καινούργιο προσφέροντας, αφενός άνεση, αφετέρου ασφάλεια, ιδίως το χειμώνα.
Τώρα το μόνο που λείπει από την κυρά Ρηνιώ, όπως λέει η ίδια, είναι “μια γαιδάρα γιατί δεν μπορώ να τα σηκώνω στην πλάτη όλα”
